Leśnictwo Bogatynia

Pomiędzy naturą a przemysłem.

        Leśnictwo Bogatynia  położone jest w południowo-zachodniej części Polski u styku granic trzech państw. Od wschodu i południa opiera się o granicę polsko-czeską, od zachodu zaś ogranicza go Nysa Łużycka, która stanowi granicę polsko-niemiecką.

Południowa część leśnictwa leży w Górach Izerskich, środkowa część położona jest w Niecce Żytawskiej a północna część znajduje się na sztucznym górotworze stworzonym przez    człowieka.

       Powierzchnia leśnictwa wynosi 1202 ha, zaś głównymi siedliskami są LMwyżśw, BMwyżśw i  LMGśw. Panującymi gatunkami są: świerk pospolity, sosna zwyczajna, brzoza brodawkowata, modrzew europejski, dąb szypułkowy, buk zwyczajny ale spotkać można również takie gatunki jak np. daglezja zielona.

       Lasy leśnictwa stanowią zieloną otulinę miasta Bogatynia dostarczając okolicznej ludności tlenu, owoców runa leśnego, pitnej wody oraz pozwalają na zmniejszenia zanieczyszczeń powietrza emitowanych przez pobliski przemysł. Stanowią miejsce spacerów i aktywnego wypoczynku. Spacerując można się natknąć na ślady przeszłości.

Od przełomu XIX i XX wieku na terenie gminy Bogatynia nastąpił rozwój przemysłu tkackiego co spowodowało powstanie dużej ilości kopalni odkrywkowych gliny i kamienia potrzebnych do budowy fabryk. Powstałe fabryki pochłaniały duże ilości surowca drzewnego, w związku z tym pierwotnie występujące lasy mieszane zastąpiono monokulturami świerkowymi

       W latach 50-tych XX wieku nastąpiła rozbudowa przemysłu energetycznego oraz górnictwa odkrywkowego węgla brunatnego. Odkrywka i zwałowisko zewnętrzne pochłonęły setki hektarów lasów. Budowa elektrowni Turów i emitowane przez nią zanieczyszczenia powietrza spowodowały w latach 70 i 80 XX wieku masowe zamieranie lasów świerkowych.

Od końca lat 80 prowadzona jest ciągła przebudowa drzewostanów pod kątem likwidacji monokultur i dostosowywania lasów do siedlisk.

     Obecnie zwałowisko zewnętrzne o powierzchni 2 900 ha zostało prawie całkowicie zrekultywowane w kierunku leśnym a nowe technologie oczyszczania spalin pozwalają przyrodzie powracać na tereny zdegradowane.