BORY   DOLNOŚLĄSKIE

      Bory Dolnośląskie dawniej Puszcza Dolna ( niem. Niederschlesiche Heide ) należą do największych, zwartych kompleksów w Europie Środkowej i swoją powierzchnią przekraczają obszar 165 tys. ha. Stanowi to niewątpliwie o bogatym potencjale przyrodniczym regionu oraz jego walorach kulturowych, historycznych i krajobrazowych.

    Leżą na pograniczu krain historycznych: Łużyc i Dolnego Śląska. Naturalną ich granicą jest rzeka Kwisa.

     Dominującym  typem siedliskowym Borów Dolnośląskich jest bór świeży. Mniejszy udział mają bory mieszane, bory wilgotne i bory suche. Dąbrowy i buczyny zajmują jedynie najżyźniejsze fragmenty Borów, natomiast bory bagienne i olsy zachowały się na skromnej powierzchni.

      Podstawowym i zdecydowanie dominującym gatunkiem w drzewostanie Borów Dolnośląskich jest sosna. W lasach Borów Dolnośląskich gatunki liściaste stanowią jedynie marginalną domieszkę.

       Lasy te od dawna cieszą się uznaniem myśliwych w kraju i za granicą , ze względu na dużą liczebność jeleni, saren, dzików. Coraz częściej pojawiają się wilki.

     Bory Dolnośląskie to przede wszystkim idealne miejsce do aktywnego wypoczynku na łonie niczym jeszcze nie skażonej natury.